Reisverslag 13 Indonesië deel 1

Selamat Pagi teman dan keluarga (goede morgen vrienden en familie),

Apa kabar? Baik semua? Jullie horen het al, de Indonesische taalgids begint zijn vruchten af te werpen. Introducties worden al volledig in het Indonesisch gedaan en zelfs op straat kunnen we enigzins verstaanbaar maken. En soms noodzakelijk, want dat Indonesië een stuk minder makkelijk te bereizen is, was te merken aan het aantal Indo's die geen Engels kunnen spreken. Dat we tevens een aantal stappen terug moesten op de luxeladder was ook weer even omschakelen. Denk aan de slechte staat van de wegen, het gammele lokale transport, de hoeveelheid zwerfafval en de slechte hygiëne. Dat we hierdoor iets vaker dan gemiddeld het toilet hebben moeten opzoeken, iets wat we sinds India niet meer meegemaakt, was ook niet zo verwonderlijk. Al met al hebben we het voor geen goud willen missen, want dit hoort nu eenmaal bij het o zo mooie en pure Indonesië! Een land waar we zo zoetjes aan steeds meer bewondering voor krijgen.

Één van de dingen die Indonesië zo bijzonder maakt, zijn de ruim 17.000 eilanden waar naast de gezamelijke taal Bahasa Indonesië, ruim 500 andere lokale talen wordt gesproken. Daarnaast is het, met ruim 250 miljoen inwoners, qua inwonersaantal het 3e grootste van de wereld met heeft het de grootste moslimbevolking met de meeste moskee's (wat zich uit in speakerversterkte gebedsdiensten vanuit de moskeeën van 's ochtends 04.30 uur tot 's avonds laat). Het motto luidt hier dan ook: eenheid door diversiteit!
In die wetenschap zijn we op 22 mei vanaf Singapore naar Medan (hoofdstad Sumatra) gevlogen. Een vlucht die slechts een uurtje duurde maar een ontzettend mooie preview gaf op het 5 na grootste eiland op aarde en wellicht een van de meest ongerepte en dunst bevolkte. Via Berastagi zijn we met lokaal transport (een gepimpt minibusje dat 3 keer zo vol wordt gestopt als dat het aan kan) naar Bukit Lawang gereisd waar we het doel hadden om orang oetangs te spotten, een van de weinige plekken waar deze nog in het wild te vinden zijn. Een prachtige trekking door Taman Nasional Gunung Leuser, de Sumatraanse jungle, leverde maar liefst 10x een orang oetang op, waarbij er een aantal zelfs rustig bleven poseren voor de foto. Daarnaast hebben we een gibbon, meerdere Thomas Leafe apen en een tropische pauw en gezien. Kortom, missie geslaagd!

Next stop: het kratermeer Lake Toba. Verhalen over de schoonheid van dit meer deden al de ronde sinds onze aankomst op Sumatra en dit wilden we graag met eigen ogen aanschouwen. Het duurde weliswaar een v olle reisdag om er te komen (ruim 10 uur) maar er was niets gelogen over deze schoonheid. Midden in het meer ligt het Samosir eiland, een eiland ter grote van Singapore, dat een heerlijke laid back mentaliteit heeft en prachtige bungalows in Batak steil, wat zich kenmerkt in puntige daken. Hier hebben we heerlijk een aantal dagen gerelaxed (veel meer was er ook niet te beleven) en het eiland een beetje verkend.

Bukittingi stond na Lake Toba op ons lijstje en dit was een van de zwaarste ritten uit onze hele reisperiode. Een ruim 20 uur durende nacht busrit over de meest slechte wegen, waarbij de buschauffeur tegen een uur of 23.30 uur ook nog eens de muziek knetterhard aanzette wat hem aanmoedigde om extra hard en lomp te rijden. Je snapt dat wij geen oog hebben dichtgedaan en helemaal gebroken uit die bus kwamen. De enige troost was het ongekende prachtige groene landschap waar we doorheen reden. Overal rijst en theeplantages, bossen en groene gebergten met dorpen vol huizen in Batak en Maninjau steil. Dit heeft de reis enigzins verzacht maar ons ook doen beseffen dat de gehele reis naar Java via land die nog zeker 2 dagen zou kosten, geen optie was.
Eenmaal aangekomen in Bukittingi hebben we het stadje verkend, waarbij het ons meteen opviel dat ze nog steeds niet heel erg gewend zijn aan toeristen. Ze staren je allemaal aan, roepen woorden als 'buleh': Westener en 'Belanda goreng': gebakken NL-er naar je en proberen je steeds op de foto te zetten. Leuk voor even natuurlijk maar na 50x werd je er aardig gek van. Toch zijn de meeste mensen heel vriendelijk en oprecht, willen ontzettend graag een praatje met je maken en vinden het geweldig als je wat woordjes Indonesisch kan spreken. Zo ook in het restaurant Turret waarvan de eigenaresse een dochter heeft die in NL woont. Na een tijdje met een van de medewerkers te hebben gekletst, vertelden we over onze interesse in het koken en hij stelde voor om daar een kookcursus te doen. Zo gezegd, zo gedaan. De volgende dag stonden we om 9 uur klaar voor onze 1e les, maar zoals wel vaker staan Indo's niet bekend om hun punctualiteit. Jam karet wordt er weleens gezegd, tijd is rekbaar. Ruim een uur later vertrokken we pas naar de markt. Wat we daar aantroffen is niet te beschrijven. De meest onhygiënische en ongeorganiseerde bende bij elkaar, die zelfs de meest smerige markt in Azië die wij hebben gezien in meervoud overtrof. Een van de hoogtepunten was de kipafdeling, waar kippen live werden geslacht en een man tot zijn knieën in het losgetrokken kippenvel stond. We kregen er zelf kippenvel van!
De kookcursus zelf bleek helaas een tegenvaller te zijn, want het was meer een demonstratie waarin zij lieten zien hoe je gerechten als rendang, ayam soya, sajoer curry en sambal terasi maakte, ipv dat we zelf iets mochten doen. Weliswaar leerzaam om te zien, maar minder leuk aangezien we zelf graag aan de slag waren gegaan. Maar één ding is niet in twijfel te brengen, het waren stuk voor stuk heerlijke gerechten!

Een paar dagen later zijn we per vliegtuig vanaf Padang naar Jakarta gevlogen, op het eiland Java. Hoewel we in eerste instantie wat huiverig waren vanwege de vele negatieve verhalen van reizigers over Jakarta, zijn wij juist heel positief. Het verkeer is weliswaar dramatisch (Indo's zijn ongeduldig, asociaal en roekeloos in het verkeer) en de walm uitlaatgassen is ook niet heel prettig, maar het is een schonere en meer ontwikkelde stad dan we hadden verwacht. Naast de vele sloppenwijken waren er veel luxe winkelcentra te vinden met volop entertainment en barretjes, iets wat we in Sumatra wel hebben gemist. Daarnaast heeft Colin het ouderlijk huis van zijn opa en oma en tevens de geboorteplaats van zijn vader bezocht, wat heel speciaal was. We werden zelfs door de bewoners uitgenodigd om binnen te komen voor en rondleiding en we hebben daarna nog uitgebreid geluncht met hen en verhalen uitgewisseld.

Na dit bijzondere bezoek zijn we verder gereisd naar Cianjur, naar de Indo Yudi, die een homestay runde. Hij had een aantal kamers in zijn huis beschikbaar gesteld voor reizigers en hij organiseerde zelf tours in de omgeving. Zo hebben we een Engelse les bijgewoond en de Rural Village tour gedaan waarbij we met vier 50+ -ers een hike maakten door de rijstvelden. Hoewel de tour verschrikkelijk begon, want 1 man kon het fysiek niet aan en moest om de 10 meter uitrusten, was het uiteindelijk een gezellige en prachtige tocht waarin we hebben gezien hoe bruine suiker wordt gemaakt, een heerlijke lunch kregen aangeboden bij de rijstboeren en letterlijk door de rijstvelden liepen wat prachtige plaatjes opleverde! Kijk zelf maar.

Via het strandplaatsje Pangandaran, zijn we samen met de mede Gado Gado (zo noemen ze halfbloedjes hier) Dolf en zijn Poolse vriendin Kasia (die we in Cianjur hebben leren kennen) verder gereisd naar Jogjakarta. Daar hebben we oa samen de Javaanse dansvoorstelling Ramayana gezien, 's werelds grootste boeddistische tempel Borobodur en zuid oost Azië's grootste hindoe tempel Prambanan bezocht en onder het motto 'kaput machen' hebben Dolf en Colin zich kosteloos vermaakt tijdens een aantal spannende spellen schaken. En natuurlijk hebben we, net als de mensen thuis, midden in de nacht staan juichen bij de 5-1 overwinning van NL op Spanje (hier begon de wedstrijd om 02.00 uur).
Naast de gezamelijke activiteiten hebben we zelf een eerste les Bahasa Indonesië gehad, waarin Colin talent bleek te hebben voor de Indonesische taal. Aangezien Colin al een kleine 2 maanden aan het oefenen is met zijn taalgids, verbaasde hij de leraar keer op keer en weken we al snel af van de normale lesstof.
Als afsluiting van een geweldige tijd in Jogja (afkorting Jogjakarta) hebben we een hele leuke Indonesische kookcursus gedaan, waarin we heerlijke gerechten hebben leren maken zoals Ayam Bumbu Rujak (kip) en Oseng Oseng Tahu (tahu met groenten).

Met deze heerlijke culinaire activiteit zat tevens onze eerste maand in Indonesië erop. Met nog 'slechts' een maand op de teller vertrekken we morgen naar Oost Java, naar het plaatsje Soerabaja. Daar gaan we het ouderlijk huis van de andere opa en oma van Colin proberen te vinden, wat nog een aardige zoektocht gaat opleveren aangezien veel straatnamen van naam zijn veranderd en huizen niet meer bestaan. Ondanks dat kijken we er ontzettend naar uit en tevens naar de vele andere leuke activiteiten die we de laatste maand hebben gepland. Voor nu sluiten we af met ciumpjes (kussen) en pelukjes (knuffels) voor jullie.

De foto's zijn te vinden via deze link:
http://www.mijnalbum.nl/Album=OZ84AK6T

Sampai cepat!

Liefs Colin & Anniek