Reisverslag 14 Indonesië deel 2

Dag luitjes thuis (of op vakantie),

We zijn alweer aangekomen bij het laatste reisverslag en daarmee eindigen we tevens ons reisblog met daarin de avonturen van een prachtig reisjaar door Azië. Uiteindelijk is er dan een einde gekomen aan een fantastisch jaar waarin we 's werelds mooiste landen hebben mogen bezoeken, hebben kunnen genieten van wonderschone plaatsen en prachtige culturen. Met dubbele gevoelens hebben we afscheid genomen van het geweldige Azië, enerzijds omdat we eigenlijk nog helemaal niet weg wilden, anderzijds omdat we eigenlijk ook wel weer heel erg uitkeken om vrienden en familie te zien. Half beseffend hoe snel de tijd is gegaan is onze 10,5 maand durende reis nu definitief ten einde. Voordat we onze reisblog sluiten, willen we jullie natuurlijk nog even op de hoogte brengen van onze avonturen tijdens onze laatste maand in Indonesië waarin we Java, Bali, Gili en Lombok hebben bezocht. Voor de laatste keer wensen we jullie veel leesplezier en wie weet, tot de volgende keer.

Even een korte flashback. Reizend vanaf onze laatste bestemming, Jogjakarta op Java, zijn we per trein afgereisd naar Soerabaja, Java's tweede grootste stad en tevens de oude woonplaats van Colin's opa en oma van moederskant. Het doel was om ook hier weer het ouderlijk huis proberen te vinden, wat een stuk moeilijker was aangezien er ditmaal geen foto's of huisnummer beschikbaar waren. De plaatselijke gemeente en het Nederlands consulaat konden ook geen rol van betekenis zijn, want registers zoals we in Nederland kennen, daar doen ze in Indonesië niet aan. Toch wisten we de oude straatnaam en gek genoeg bleek deze niet veranderd te zijn, wat sinds de jaren 50 bij veel straatnamen wel is gebeurd. Dus met goede moed vertrokken we richting Jalan Ketupa (of terwijl de Ketupa straat) navigerend in het Indonesisch aangezien de taxichauffeur vrijwel geen Engels kon. Maar met wat voorbereidingen en ons taalgidsje stonden we 45 minuten later uiteindelijk in de goede straat, om daar vervolgens rond te vragen of iemand ook maar enig idee had welk huis het kon zijn. Helaas wist de buurtwacht te vertellen dat vrijwel alle huizen in de straat in de oorlog waren gesneuveld en de meeste huizen niet ouder dan 40 jaar waren, wat betekende dat het huis niet meer bestond. Verder dan foto's van de straat kwamen we dus niet, waarmee de zoektocht en ons verblijf in Soerabaja ten einde kwam.

De vulkanen Gunung Bromo en het Ijen Plateau waren bezienswaardigheden waar we veel goede dingen over hadden gehoord, dus die wilden we zeker niet missen. Allereerst was Bromo aan de beurt. Met lokaal transport werden we in het plaatsje Probolingo gedropt wat aan de voet van Bromo ligt, om vervolgens de volgende ochtend de Sunrise tour te doen. Zoals wel vaker, houden wij totaal niet van de gebruikelijke en toeristische manier van bezichtigen en zo ook nu weken wij van de gebruikelijke tour af. Ipv van in een overvolle 4x4 wagen, zijn wij achterop de motor geklommen bij 2 lokale mannen. Zo scheurden wij 's ochtend om 4 uur de berg op naar het Pananjakan 1 viewpoint. Daar bijna aangekomen stond er een file van terreinwagens waar wij mooi met de motorbike langs reden, om vervolgens nog in de mensenmassa aan de top te belanden. Zo Nederlands als we zijn, duurde het niet lang voordat we zelf ook een plaatsje vooraan hadden bemachtigd (het heeft ook wel weer voordelen dat Indonesiërs zo klein zijn) en uiteindelijk hebben we volop kunnen genieten van de magische zonsopgang en het prachtige vulkaanlandschap.
Vervolgens de klim naar de Bromo krater. Eerst met de motorbike door de Sea of Sands tot aan de voet van de vulkaan. Daar werden we gelijk geconfronteerd met een walm van zwavelgas, wat de klim naar de krater er zeker niet makkelijker op maakte. Maar eenmaal boven hadden we een prachtig panorama uitzicht over het vulkaanlandschap, wat alle inspanning de moeite waard maakte. Een uitzicht om kippenvel van te krijgen. See for yourself.

Next stop, Ijen! Enigszins een tegenvaller wanneer je net de Bromo hebt gedaan en zeker niet relaxed door alle scams die er worden gepleegd door lokale toeristentrekkers. Toch bezienswaardig en bewonderingswaardig om te zien hoe lokale mannen meerdere keren per dag de vulkaan omhoog klimmen en de krater ingaan om zwavel eruit te hakken. En dit met 50-80 kg per keer. Het is dus ook niet heel gek dat de levensverwachting van deze mensen niet al te hoog ligt.

Na de fanatieke klim naar de krater en weer terug, werd de reis vervolgt naar de ferry waar we de oversteek naar Bali hebben gemaakt. Vervolgens met de local bus naar Lovina waar we Jan en Anita hebben ontmoet, kennissen van de oom en tante van Colin, waar we een paar dagen gezellig mee hebben opgetrokken. We kregen de aanbeveling om te overnachten bij de Nederlander Sijf die een hotel runde. En niet zomaar eentje, wellicht het meest unieke hotel wat wij ooit hebben gezien. Het bestond grotendeels uit schelpen en en hij was met projecten bezig om een schelpenbed en schelpenvloerkleed te maken. Los daarvan een super vriendelijke behulpzame man die ook nog eens heerlijke soep kon maken.
Naast het mooie hotel staat Lovina bekend om de sunrise dolfijnentours en fishingtrips en wij hebben beide gecombineerd. Als verrassing voor Colin omdat hij tijdens de reis steeds meer bewondering kreeg voor lokale visserspraktijken. Dus 's ochtends om 5 uur ging de wekker en een uur later zaten we op een boot, genieten van de opkomende zon, onderweg naar de vissersplekken. Hoewel de omstandigheden niet optimaal waren, had Colin al snel beet en was de eerste tonijn een feit. Anniek had iets minder geluk want ze dacht 2 keer beet te hebben, maar kwam bedrogen uit toen er plastic aan de haak ging. Uiteindelijk hadden we toch 5 keer beet en hebben we 4 vissen gevangen (eentje kon op het einde alsnog ontsnappen), waarvan 3 tonijnen en één grote Mahi Mahi of terwijl een goudmakreel. Missie geslaagd! 

Next destination, Bali's toeristische trekpleiser Kuta. Hier hadden we afgesproken met onze Muay Thai en drinkmaat Gert. Samen hebben we gedurende een week lang verschillende trekpleisers bezocht zoals de tempels Tanah Lot en Uluwatu, Bali cliff, strandplaatsen Seminyak en Sanur, seafood hoofdstad Jimbaran, shopping malls en uiteraard de vele restaurants en cafe's die Kuta rijk is. Dit alles op de scooter door misschien wel het meest verschrikkelijke verkeer van Azië, waarbij we onderweg nog in een politiefuik zijn gekomen waar we een aantal Balinese corrupte agenten hebben moeten afkopen. Je maakt het hier allemaal mee.

Na een een hele gezellige en relaxte week was het tijd om verder te reizen naar Ubud, de culturele hoofdstad van Bali. Door velen omschreven als het Valkenburg van Bali, hoewel uitgemolken toeristentrekpleiser eerder op zijn plaats is. Je werd er continu 'lastig gevallen' door opdringerige verkopers, taxichauffeurs en tourguides. Om gek van te worden. Toch is het de perfecte aanlegplaats voor fiets of scootertrips door de prachtige omgeving dat rijk is aan rijstvelden, hebben we een geweldige Balinese kookcursus gedaan, genoten van een heerlijke Balinese massage en hebben voor het eerst tijdens onze reis kunnen genieten van een salsaband en onze eerste dansjes gedaan. Viva Cafe Havana!!

Havenplaats Padangbai was de volgende bestemming en wordt door veel toeristen slechts bezocht als doorvoerhaven naar de Gili eilanden. Wat veel mensen niet weten is dat het tevens het begin is van een prachtige scootertour langs de oostkust door het nog ongerepte gedeelte van Bali. Een verademing na het hectische Kuta en Ubud. Tevens hebben we overnacht in het rustige kustplaatsje Ahmed wat net een beetje als toeristenplaats aan het ontwikkelen is. Ondanks dat het nog niet zo ontwikkeld is, hadden ze daar de beste spareribs van Bali! En dat hebben we zelf ondervonden! ;)

Uiteindelijk kwam het avontuur in Bali ten einde en hebben we de oversteek gemaakt naar de fabuleuze Gili eilanden. Een verschrikkelijk wilde speedferry boot rit van 1,5 uur was er nodig om er te komen, om vervolgens aan te komen op het meest toeristische eiland van de Gili’s, Gili Trawangan. Hoewel we hier het paradijs hadden verwacht, viel het enigzins tegen. Het is een vrij plat, stoffig eiland volgebouwd met prijzige café’s en restaurant met veel te veel toeristen. We misten hier een beetje de natuurlijke schoonheid en de vriendelijkheid van locale mensen, ik weet het, we zijn een beetje verwend gedurende de laatste 10 maanden. Ondanks dat, hadden we ons 4 dagen lang vermaakt aan het zwembad genieten van een drankje en een goed boek en in de zee snorkelend en duikend bij Sharkpoint waarin we haaien en schildpadden hebben gezien. Uiteraard hebben we ook de WK wedstrijden gezien, wat hier een stukje zwaarder was aangezien we er om 04.00 uur ‘s ochtends ons bed voor uit moesten. Vooral na de verloren halve finale toen het 06.45 uur was voordat de wedstrijd was afgelopen. Gelukkig maakte een prachtige zonsopgang een hoop goed.

Onze allerlaatste reisbestemming was Kuta Lombok. Paradijs in elke zin van het woord! Puur en prachtig! Nog vrij ongerept, niet al te veel toerisme maar de meest prachtige baaien en stranden. Samen met het leuke stel Raúl en (dierenvriend) Kelly hebben we de laatste dagen een scooter gehuurd en heerlijk door de omgeving getourd waarbij we werden beloond met geweldig mooie uitzichten. Tevens is Kuta de perfecte plaats voor kite en golf surfers, het laatste hebben we ook nog even geprobeerd, en mag je de cocktails van de lokale restauranteigenaar Herman niet missen, wat we uiteraard ook niet hebben gedaan. 

Na deze geweldige afsluiter was het helaas tijd om afscheid te nemen van het prachtige Lombok en tevens het geweldige Azië. Op 17 juli zijn we eerst naar Kuala Lumpur gevlogen, om vervolgens 8 uur later door te vliegen naar Nederland waar we op 18 juli om 07.00 uur aankwamen. Daar stond ons een geweldig ontvangstcomité te wachten waar we onder het genot van een biertje en wijntje (voor ons voelde het natuurlijk 6 uur later dus het was enigszins verantwoord) de eerste verhalen mee hebben uitgewisseld. Gelukkig hebben we weinig meegekregen van de vliegtuigramp, maar we schrokken des te harder toen we het hoorden. Vooral omdat we zelf vlucht MH0016 hadden en er 10 uur later zelf langs hadden gevlogen. Voor ons des te meer reden om te blijven genieten van het leven want je ziet maar weer hoe snel en plotseling het voorbij kan zijn.

Als laatste willen we iedereen bedanken die ons gesteund heeft voor en tijdens de reis, op welke manier dan ook. Trouwe volgers, bedankt voor het bijhouden van ons resiverslag en de vele leuke reacties. We hopen dat jullie niet al te veel last hadden van de lange plakken tekst, maar om zoveel moois te omschrijven is nu eenmaal veel tekst nodig. ;) Nogmaals bedankt iedereen en wie weet tot een volgende keer!

De link naar de foto's is te zien op:

http://www.mijnalbum.nl/Album=OE7RVZNG


Liefs Colin en Anniek