Reisverslag 2: India & Nepal

Namaste!

Hier weer een berichtje van ons met het 2e en laatste gedeelte over India en het begin van Nepal. Zoals we in het vorige reisverslag al hadden verteld, zouden we onze reis vervolgen naar Agra, waar 1 van de 7 wereldwonderen staat: de Taj Mahal. Hoewel we Agra in eerste instantie pas 2 dagen later zouden bezoeken, hebben we onverwachts ons reisprogramma moeten aanpassen. Dit ivm valse informatie die onze reisorganisatie had gegeven over Ranthambore National Park. Hier hadden we een tijgersafari gepland door de jungle met 2 overnachtingen, maar deze bleek pas 1 oktober open te gaan. Dit hadden we al gehoord, maar de reisorganisatie beweerde dat deze eerder open zou gaan. Niet dus. Dit is overigens niet de eerste en laatste keer geweest dat men hier onzin verkocht om geld te verdienen. Daarover later meer.

Na een reis van 7,5 uur kwamen we via Fatehpur Sikri (de spookstad) aan bij ons hotel in Agra. We konden onze ogen niet geloven, een luxe 4 sterren hotel tussen een coffee corner en de Pizzahut in! :D En niets vergeleken bij het 0 sterren hotel van Isabel en Jose, de Spanjaarden die via dezelfde organisatie dezelfde reis maakten, volgens onze chauffeur. Het geluk was echter van korte duur want het hotel zat vol en we moesten alsnog naar hetzelfde hotel. En het was duidelijk geen hoog aangeschreven hotel want alles lekte, piepte en kraakte en de stroom vloog er om de haverklap uit. Niet echt lekker met 40 graden maar achteraf hebben we er wel om kunnen lachen met de Spanjaarden.

Toen de Taj Mahal, een prachtig bouwwerk gebouwd door Keizer Akbar uit Mongolië die zijn vrouw verloor tijdens de bevalling van hun 14e kind. Wereldwijd staat het nu bekend als symbool van de liefde en we kregen van onze gids ter plekke een romantische fotoshoot. Foto's maken kon hij echter niet, want elke foto hebben we moeten bewerken omdat deze aardig scheef geschoten was.
Met dezelfde gids zijn we 's middags naar een echte Bollywood geweest in de bios. Hoewel wij er natuurlijk niks van konden verstaan, was het al prachtig om te zien hoe onze gids steeds dubbel lag bij alle grappen. De hele zaal lag overigens dubbel en bij elke grap werd er hard gejoeld en geklapt.

Alvorens we naar het treinstation gingen om naar Khajuraho te gaan, kwam het afscheid met de chauffeur. Deepak vroeg via onze gids of wij het erg vonden om de taxi te pakken naar het station, zodat hij eerder terug kon naar zijn familie. We konden al een aantal keren merken dat hij er weinig zin meer in had, want steeds als we vroegen om ons ergens heen te brengen dan had ie weer een andere smoes of begon hij te zuchten. Hij zou nu echter de taxi naar het station betalen dus we gingen akkoord, ook omdat hij zijn familie maar 2 dagen zou zien voordat hij weer 2 weken van huis weg moest. Nog even een laatste foto, een fooi als dank en toen liep de chauffeur boos weg. Hij vond de fooi te laag. De Spanjaarden hadden een fooi van bijna €100 gegeven en wij slechts een aantal tientjes en hij wilde ook meer. We stonden hier echt versteld van en hij bleef meer eisen, totdat hij boos vertrok toen we zeiden dat we niet meer konden geven. We bleven achter met een k*t gevoel, want even dachten we dat we echt te weinig hadden gegeven , maar nu bleek het tegenovergestelde. Onze fooi was normaal, alleen de chauffeur van de Spanjaarden bleef aandringen om meer geld en ze voelden zich zo onder druk gezet dat ze uiteindelijk meer dan het dubbele hadden gegeven. Hun chauffeur belde vervolgens meteen onze chauffeur op om dit ook bij ons te doen, alleen bij ons lukte het niet. Uiteindelijk heeft hij onze taxi naar het station ook niet betaald, maar die rekening hebben we mooi open laten staan voor onze chauffeur voor de volgende keer als hij daar komt.

Iets wat je echt moet hebben meegemaakt als je in India bent, is het treinreizen. Overal op het perron liggen, zitten en staan mensen te wachten op hun trein en de treinen die langskomen zitten bomvol, de 2e klas wagons puilen zelfs uit. De deuren blijven gewoon open staan tijdens de rit en mensen springen zonder pardon aan boord van een al vertrekkende trein. Wij hadden een AC3 slaapwagon, wat betekent dat er 2 rijen met 3 bedden in een coupe zitten. Zoals vrijwel elk bed in India, was ook dit bed aan de korte kant en staken onze de voeten buiten boord. Helemaal omdat onze backpacks ook bij ons op bed moesten, dus echt lekker lag het niet. Na zo'n 8-9 uur, de vertragingen van de NS zijn heilig vergeleken met de soms wel uren vertraging hier, kwamen we aan in Khajuraho, bekend van de Kamasutra tempels. Na het opdoen van wat inspiratie, weer de volgende trein in, op naar Varanasi.

Varanasi is een belangrijke plaats, waar Hindoes minimaal 1 keer in hun leven naar toe moeten. Het is de plek waar de heilige rivier: De Ganges door heen loopt, waar de mensen hun zonden van zich af wassen. Wat er dan weer niet bij staat vermeld is dat dit een van de 10 meest besmette rivieren van de wereld is, maar dat weerhoud de Hindoes niet om kopje onder te gaan. Een ander spraakmakend ritueel zijn de vele crematies die aan de waterkant worden uitgevoerd. Gedurende de hele dag, 7 dagen per week worden openbare crematies uitgevoerd van overleden dierbaren en het as wordt in de Ganges gegooid. Dit hebben we tijdens een boottocht live mee mogen maken. Overleden zieke mensen, baby's, priesters etc worden doorgaans niet verbrand, maar die laten ze in het midden van de rivier in het water zakken. Arme mensen die dit niet kunnen betalen gooien hun dierbaren van een brug af in de rivier. RIP!

Na Varanasi waren we klaar met India! Het grootste deel van de Indiase mensen die we hebben ontmoet was niet vriendelijk, maar zag ons puur als inkomstenbron. Prijzen voor toeristen gaan hier makkelijk 20-40 keer over de kop, je wordt bedonderd waar je bij staat, maar het ergste was nog wel de niet behulpzame en onvriendelijke houding van mensen als je niets van hen wilde kopen. Gelukkig hebben we het ook anders gezien, maar aangezien we al op het einde waren van onze India planning, hebben we besloten om eerder naar Nepal te gaan (het eten was trouwens vrij lekker Nick, maar na 3 weken 3x per dag verschillende curries te hebben gehad, ben je er ook wel klaar mee)! ;)

Na een reis van 14 uur, met trein, diverse stampvolle busjes en een snelle grensovergang, kwamen we in Lumbini aan, de geboortestad van Buddha. Wat een rust vergeleken met India en wat een vriendelijke en behulpzame mensen. Ook de prijzen liggen hier een stuk lager dus dat is weer gunstig. Na Lumbini zijn we door getrokken naar Pokhara, de op één na grootste stad van Nepal die bekend staat om het bekende trekking gebied Annapurna. Een geweldig toeristisch stadje waar van alles te doen is, maar waar je ook heerlijk tot rust kunt komen tussen de bergen en het meer. Morgen staat er een 10 daagse Himalaya trekking op de planning naar Poon Hill en het ABC (Annapurna Base Camp). Een aardig pittige klim van zo'n 4000 meter (wat behoorlijk afzien wordt aangezien de 5 uur durende hike naar de World Peace Pagode van gisteren ons al aardig wat spierpijn op had geleverd)! Wens ons dus succes en tot over 2 weken!

Namaste!