Reisverslag 9 Laos

Reisverslag 9 Laos 14-01-2014 / 12-02-2014

Sabaaidie (Laotiaanse uitspraak voor hallo) trouwe lezers,

Vanuit het o zo prachtige Laos volgt hier alweer reisverslag nummer 9. En een speciale want we zijn nu over de helft van onze reis en we hebben nu dus minder reistegoed over dan we hebben verbruikt en dat is confronterend want het voelt als aftellen. Gelukkig mogen we dat nog ruim 5 maanden doen, dus we hebben nog heel wat moois (en jullie verslagen) tegoed! ;)

We beginnen dit keer in Don Det, een van de 4000 eilanden van Si Phan Don (letterlijk 4000 eilanden). Na een vrij lange, niet geplande Cambodjaanse-Laotiaanse busreis (we zouden namelijk de reis verdelen over 2 dagen en nog een dag langer in Cambodja blijven) kwamen we aan bij het havenplaatsje Ban Nakasang. Hier stapten we over op een longtail boot (smal, lang en wiebelig) en kwamen we zo'n 20 minuten later aan op het zeer relaxte Don Det, een eiland waar de meeste reizigers een aantal dagen (soms weken) niet meer doen dan liggen in een hangmat, genietend van een goed boek, relaxte muziek, een verkoelend biertje en een prachtige zonsondergang. Zo zag het er voor ons ook grotendeels uit, maar toch konden we het niet laten de fiets te pakken en Don Det en Don Khone te verkennen (te lang stilzitten is niet echt aan ons besteed). Met als beloning: een prachtige waterval en uitzichten om U tegen te zeggen. Daarnaast hebben we het Frans/Engelse stel Caroline en Chris leren kennen (weliswaar een stuk ouder maar leeftijdsverschil zegt niets op reis), waar we een aantal Laotiaanse BBQ's en Lao Lao flessen (rijstwhiskey 45%) mee hebben gedeeld (gezelligheid gegarandeerd). Dit uiteraard tot maarliefst 23.30 uur, de uiterste sluitingstijd in Laos want ze hebben hier een avondklok waar iedereen zich netjes aan houdt (en maar goed ook want meer Lao Lao was niet verantwoord geweest).

Na een aantal heerlijk relaxte dagen in Don Det zijn we verder gereisd naar het plaatsje Pakse. Colin's verjaardag moest immers gevierd worden op de 18e en Anniek had wat leuks in petto. Bij aankomst stond de eerste verrassing te wachten: Champasak Palace Hotel, het meest luxe hotel uit Pakse. Klokslag 12 uur werd er mojito geschonken en werd Colin toe gezongen door 2 Laotiaanse jongens die een verjaardagstaart kwamen brengen (het klinkt inderdaad vrij fout maar het was best leuk). Hoewel het plan was om heerlijk te gaan genieten van alle hotelextra's zoals een bad, de fitness, de spabaden en de massages, werden we snel uit deze droom geholpen toen we de zeer verouderde fitnesszaal zagen met daarin Technogym apparaten die dateren uit de oertijd en er helemaal geen spabaden waren. Daarnaast lekte ons bad en moesten we over naar een andere kamer (waar het water na 10 minuten koud werd). Luxe maar dan op z'n Laotiaans zullen we maar zeggen. ;) Toch was het meer dan een geslaagde verjaardag want een ruim en zacht bed in een schone kamer, iets wat we in Azie niet al te vaak (vrijwel niet) tegen komen, is voor de budgetreiziger al een cadeau op zich!

De volgende dag mochten we weer aanpoten en dit keer op de brommer (een 100 cc Honda Wave schakelscooter). Na een snelcursus schakelen in Cambodja (wat echter niet zo moeilijk is aangezien ze hier semi automatische brommers hebben zonder koppeling) hadden we er genoeg vertrouwen in om de 3 daagse Bolaven Plateau tour te doen. Hoewel het aardig afzien was met z'n 2-en op 1 brommer (degene achterop voelt na verloop van tijd z'n achterwerk niet meer), was het een prachtige tocht langs diverse watervallen en koffieplantages. Onderweg sliepen we in een guesthouse/bungalow bij lokale families en hebben we 's avonds samen gekookt en gedineerd. Memorabel, vooral door de pittige (lees: verschrikkelijke) route op de 2e dag als het gevolg van wegwerkzaamheden, maar uiteindelijk alle moeite waard bij het zien van de prachtige waterval Tad Alang. Je moet er iets voor over hebben, maar dan krijg je er ook iets moois voor terug!

Na Pakse was Savannakhet aan de beurt, de 2e grootste stad van Laos. Veel reizigers slaan het over aangezien er niet veel te beleven is en wij snappen waarom. Het is een rustig, niet toeristisch stadje met weinig bezienswaardigheden. We zijn dus ook snel doorgegaan naar Vientiane, de hoofdstad en tevens grootste stad van Laos. Hoewel we veel negatieve verhalen hadden gehoord van reizigers die het niet veel aan vonden, vonden wij het er geweldig. We moesten er sowieso 4 dagen doorbrengen ivm de visumaanvraag voor Thailand, maar we hebben ons geen moment verveeld. Als oud Frans kolonie zijnde zijn hier namelijk prachtige gebouwen terug te vinden, een strakke en nette verkeersorganisatie met eenrichtingsverkeer en Frans straatnaambordjes, genoeg bezienswaardigheden zoals een nachtmarkt en verschillende tempels en zelfs een replica van de Arc de Triomphe, hier Patuxai genoemd. Daarnaast zijn er volop Frans bakkertjes met heerlijke croissants en genoeg gezellige restaurants en barretjes te vinden met uitstekende Westerse en Laotiaanse gerechten. We zijn zelfs zo dol geworden op de Laotiaanse (pittige) keuken dat we wederom een kookcursus hebben gehad waarin we typisch Laotiaanse gerechten hebben leren maken zoals sticky rice (plakrijst), Mok Pa (vis in bananenblad), Laap, spicy Papaya Salad en een heerlijk zoet mango/sticky rice toetje!

Verder naar Vang Vieng, berucht vanwege het tuben (in een tractorbinnenband de rivier afvaren waarbij je onderweg stopt bij tientallen barretjes). Tegenwoordig echter een zeer uitgedunde versie van wat het vroeger was vanwege de vele toeristen die er jaarlijks in dronken toestand verdronken na het spelen van de vele drankspellen die er werden gespeeld en de gratis Lao Lao shots die er werden uitgedeeld. Ondanks dat er nog maar 3 barretjes over zijn, waarvan er 2 zelfs geen muziek mochten draaien, kregen we de sfeer toch aardig goed mee en moest je het vooral hebben van de prachtige omgeving (karstgebergte) en de Belgische (Chris en Marjolein) en Nederlandse (Kees en Sandra) gezelligheid die we in Vang Vieng hadden ontmoet. Beide heren waren heel toevallig op dezelfde dag jarig als Colin dus daar moest natuurlijk extra op gedronken worden.
Naast het tuben wat uiteindelijk nog ruim 3 uur varen was, de stroming was niet heel sterk waardoor we het grootste deel nog flink hebben moeten peddelen (spierpijn de volgende dag), was het mountainbiken naar de verschillende grotten en de hike naar de top van de berg ook zeker een van de hoogtepunten (Ondanks dat Anniek de grot uitrende vanwege de grote spinnen). De klim naar de top was nog wel een vrij pittige, maar het uitzicht was adembenemend! See for yourself!

Cultureel hoofstad Luang Prabang, met maarliefst 33 boeddistische tempels, was de volgende bestemming en voor de meeste reizigers het hoogtepunt van Laos. Helaas hebben wij deze plaats net bezocht in de drukste periode (Chinees nieuwjaar) waardoor alles volzat en en honderden, zo niet duizenden, irritante Chinezen te horen en zien waren met hun overdreven grote camera's en hun lak aan manieren. Daarnaast hebben we met moeite een veel te duur hostel moeten nemen want alles zat vol en liggen de prijzen hier gemiddeld dubbel zo hoog als in de rest van Laos. Ondanks dat, was het zeker een zeer leuke plaats met volop bezienswaardigheden: Royal Palace (museum), That Chomsi en Wat Xieng Thong (tempels) en de Kuang Si waterval met het daarbij horende Bear Rescue Center (een opvangcentrum waar tientallen schattige beren te zien waren die gered zijn van stropers). Anniek heeft tevens het bedelritueel van de boeddistische monniken bezocht, waarbij gelovigen rijst en ander eten in de bedelnap van honderden monnik scheppen. Gekleed in oranje gewaden gaan zij dagelijks rond 6 uur 's ochtends de straten van Luang Prabang af voor hun maaltijd waarna ze de rest van de dag bezig zijn met mediteren, bidden en scholing. Respect!

Waar we ondertussen toch wel achter zijn gekomen is dat er voor ons niets boven natuur en outdooractiviteiten gaat, dus vandaar dat we verder zijn gereisd naar het noordelijke plaatsje Luang Namtha, trekking hotspot van Laos. De reis hier naar toe is de meest gedenkwaardige en bizarre tocht geweest tot nu toe. Te gek om op te sommen, maar we gaan een poging doen.
Kort samengevat: tijdens de meest verschrikkelijke hobbelige bochtige busrit ooit, kwam onze buschauffeur in botsing met een motorrijder met 2 passagiers wat zorgde voor een kijkje in de amateuristische, langzame Laotiaanse hulpverlening en een lange vertraging van maarliefst 6 uur. Uiteindelijk zijn de 2 motorrijders die zwaar toegetakeld waren ruim een uur later achter in een pick-up gelift en naar iets van een kliniek vervoerd, waar er eentje uiteindelijk is overleden. Net toen we dachten dat we onze reis eindelijk konden vervolgen, lag er een vrachtwagen op z'n kant die de weg blokkeerde en even later zagen we nog een motorrijder die een ongeluk had gehad met een vrachtwagen, wat zorgde voor extra vertraging en een omleiding. Uiteindelijk na uren later te zijn aangekomen in Luang Namtha, was er geen taxi te bekennen (het busstation lag 10 km uit het centrum) en hebben we 1,5 uur in de kou moeten wachten op een taxi (gelukkig hebben we ons op mogen warmen bij het vuurtje van een straatverkoopster), waarna ons hotel ook nog eens vol zat en we dus midden in de nacht nog naar een kamer moesten zoeken. Zoals je kunt was er geen hotel meer open en hebben we de nacht moeten doorbrengen op een houten bankje van een hotel waar we stiekem in zijn geslopen. Uiteindelijk hebben we na een vroeg ontbijt een hotel kunnen bemachtigen en hebben we na een 'reisduur' van 24 uur eindelijk een bed kunnen vinden waar we in konden ploffen.
What a ride! Toch konden we de humor er wel van inzien en hebben we dit voorval 'gelukkig' niet alleen hoeven te doorstaan, landgenoot Denise uit Amsterdam zat in hetzelfde schuitje, alleen zij had er al een reisduur van 12 uur opzitten. Dus je ziet het, het kan altijd erger. ;)

Terug naar de trekking, want daar waren we voor gekomen. Er stond een driedaagse fiets/kayak/hike tocht op het programma en ondanks dat we niet zo van de groepstours zijn, was het een geweldige tocht. Tijdens de activiteiten kwamen we langs kleine plattelandsdorpjes, sliepen we bij lokale families, kwamen we door een prachtig landschap, hebben we gekampeerd in de jungle en heeft Colin zelfs nog een raft gebouwd met een paar Duitsers (na het nuttigen van een aantal Lao Lao's). Je snapt dat dat ding niet bleef drijven, vandaar dat we een Duitser hebben laten varen. ;)

Helaas was de trekking ook meteen het einde van ons avontuur in het geweldige Laos. Een land waar we verliefd op zijn geworden en samen met Costa Rica en Nepal, tot onze top 3 favoriete landen is gaan behoren. Thailand is onze volgende bestemming en met onze 2 maanden visum hebben we tijd genoeg om de boel te verkennen. Meer daarover in het volgende reisverslag!

De link naar de foto's is te vinden op: http://www.mijnalbum.nl/Album=MLPJZQEA

Liefs van ons..